Het vervolg.......

Als je een middag in Beetsterzwaag rond wandelt, vraag je je telkens weer af hoe men vroeger in dit dorp leefde. Het dorp van de adel, de baronnen, de jonkvrouwen en freules. Ongetwijfeld hebben zij ook op de zondagmiddag een wandeling gemaakt door de parken, misschien even uitrustend op het bankje in het prieel, met uitzicht op het huis. Het huis met zijn balkonnen en statige voordeur. Wie liet het dienstmeisje binnen, en zei ze ook dat je je voeten moest vegen. Of vroeg ze eenvoudig naar je naam. Om vervolgens met een knikje te melden dat ze de heer des huizes op de hoogte zal brengen van het bezoek. En mocht je dan plaatsnemen op de tip van de stoel, in die inmense betegelde hal met zijn statige trap naar boven, wachtend tot je ontboden werd. En wat gebeurde er allemaal achter die deuren. Er komen wel 10 deuren uit in die hal van het Lyclamahuis.

Hoe het er nu uitziet, dat weet ik wel. Ik kom wel eens binnen. Via mijn werk heb ik contacten met de gemeente. Tegenwoordig kun je in het Lyclamahuis trouwen. Nog regelmatig rijden er koetsen voor en stappen er goedgeklede jongeheren en dames uit de koets en worden ontvangen, in stijl.

Als ik dat toendertijd had geweten, dan was ook dit een prachtige locatie geweest.