zondag 29 januari 2017

In vuur en vlam.....



Na een geniet dagje Harlingen moesten we rap aan de slag. Vrienden van ons kwamen eten, dus stampot zuurkool en boontjes met spekjes klaar maken. Het stoofpotje stond al de hele dag te sudderen in de Aga Cooker......niet bij ons, maar bij mijn lieve buurtjes. En in ons hoofd de mooie belevenissen van dit prachtige dagje, de fraaie stad, een bijzondere ontmoeting en het afscheid van Harlingen waarbij de wereld weer in uur en vlam leek te staan.



Toen we thuis kwamen stond ook onze kamer in vuur en vlam. Door de achterramen kwam het gouden licht binnen en toverde onze kamer om tot een theater met een prachtig lichtspel.


 

zaterdag 28 januari 2017

Stad van de visserij.........



 

Een strand, pieren, boten, veerdiensten, grachtengordels, monumentale huizen, Harlingen, een prachtige oude stad met veel geschiedenis. De invloed van het rijke verleden is nog steeds goed te zien aan de vele mooie gevels, de pakhuizen met zijn buitenlandse stadsnamen,  de hoeveelheid steegjes en klinkerstraatjes.









Vandaag hebben we volop genoten, heerlijk gegeten en ik kon het niet laten.....gefotografeerd. Het is niet de eerste keer dat ik een foto van Harlingen maakt, en waarschijnlijk ook niet de laatste keer. Altijd is er wel weer iets te ontdekken en kijk je met een ander oog naar de stad. Het is nog behoorlijk koud en de boten liggen dan ook aan de kades te wachten op zonniger dagen. De veerdiensten naar de eilanden trekken zich niets aan van de winter en varen op vaste tijden. Ook de vele meeuwen schijnen geen last te hebben van de kou.





 













 

 

Later op de middag verandert het licht. We kijken nog even bij Zurich op de dijk . Wat is dat prachtig, zeker in dit vlakke land met die immense water oppervlakte die als een spiegel de lucht weerkaatst. Een schouwspel, zo groots daar krijg je nooit genoeg van.
 




 
 

 

vrijdag 27 januari 2017

Achter gesloten deuren......

 
 
Het klussen gaat gestaag door. Sommige klussen nemen even heel veel tijd..... en dat was vooral het badkamer project. De badkamer was er ooit in de zeventiger jaren in geplaatst. Toen was het een luxe badkamer maar door de jaren heen ( ruim 40 jaar) kon je toch wel van een verouderde badkamer spreken. Dus de oude badkamer is gesloopt. Manlief heeft de badkamer zelf schoon opgeleverd, de tegeltjes verwijderd inclusief de stuclagen, plafond en vloer verwijderd en daar waar nodig was weer uitgevlakt. Voor het stucwerk van de muren , leidingen aanleggen, en een betonvloer storten en de afwerking in betonstuc hebben we toch echt door vakmensen uit laten voeren, stukwerk is toch een vak apart en zeker de laatste laag betonstuc.
 

 
 
Ja en dan moet je toch echt zelf weer aan de slag. Je elektra aanleggen, een plafond tussen de balken aanbrengen en alle kranen monteren inclusief wasbak en toilet. Gelukkig kan Hans dat zelf weer doen, zelf klim ik nog even de ladder op om met de verf ook een ronde te doen, het plafond, de deur en de deurpost. Het is zo leuk om langzaam maar zeker dat hok te zien veranderen in een heuse badkamer, met een prachtige hardstenen lange wasbak, kranen vanuit de muur, een regendouche, een hangtoilet, en als klapper op de vuurpijl.... vloerverwarming. Wat ziet het er fantastisch uit en wat is het heerlijk om weer te kunnen douchen in je eigen badkamer, na bijna een jaartje douchen buitenshuis en je tanden poetsen bij het keukenkraantje. Deze week nog een mooie oude spiegel gekocht via marktplaats. en opgehangen. De lade onder de wasbak is nog in de maak, en als dat klaar is, is de badkamer helemaal af. Trots op wat Hans kan met zijn handen en de prachtige badkamer, betonstuc is zo mooi van structuur en kleur, en is zo prachtig in dit oude huis, even waan ik mij in een hotel. En als ik in mijn arm knijp dan weet ik dat ik gewoon thuis ben en hier jaren van kan genieten.
 

 



 

woensdag 25 januari 2017

Een bijzonder dagje......

 
 
 
 
Vandaag zijn wij op stap geweest. Heel bijzonder, met een vriend van een van onze zonen. Bijgekletst, gelachen, herinneringen gedeeld aan de vriendschap, mosterdsoep met zalmsnippers gegeten en foto's gemaakt, veel foto's. Want beiden mogen we graag fotograferen.
 
En dat allemaal op een plek aan het eind van Friesland, daar waar de dijk het eindpunt is en het wad begint. Een bijzonder gebied met een paar huizen en een café. Een plek die de Zwarte haan heet. Een vreemde naam die bij navraag eigenlijk door de tijd heen is ontstaan.








De dijk waarop de buurtschap is ontstaan is aangelegd in 1715. Volgens verschillende bronnen is de naam Zwarte Haan ontstaan uit de oorspronkelijke Friese benaming 'Swarte hoarne' of 'harne'. Dit betekent 'Zwarte hoek'. De benaming "Zwarte" komt voort uit het donkere slib dat hier ooit aangetroffen werd. Later is 'hoarne' verbasterd tot 'hoanne' wat fries is voor 'haan'. Een nabijgelegen boerderij heet nog steeds de 'Swarte harne'.
Een gebied waar veel gesmokkeld werd en nog steeds een geliefd smokkelgebied is.
 
Het is een prachtig gebied als je van ruimte houdt, waar vooral veel stilte is, waar water, lucht en land een prachtig spel speelt. Een gebied die mij altijd weer opnieuw raakt. Noord Friesland noemen sommige mensen saai, en wel heel erg vlak. Saai is het niet, de kleuren, het licht en vandaag de nevel en de rijp zijn wel heel bijzonder. Vlak is het wel, dan kun je ook ver kijken, zelfs met de mist zie je Ameland in de verte, vaag opdoemend uit het water. het water staat laag, en daar waar land en water elkaar raken ligt veel ijs. Ik geniet enorm van deze gebieden, een vertrouwd gebied, het landschap waar sommige mensen van zeggen daar wordt je somber van, het is zo leeg en triest. Landschappen liegen niet, en dat kan heel erg vertrouwd voelen, een soort rauwe werkelijkheid waar je jezelf in kan verliezen als je soms afscheid moet nemen van degene die je lief is. Om in de ontmoeting met dit landschap ook jezelf weer te hervinden. een plek waar ik ooit veel heb gewandeld om proberen weer grond onder mijn voeten te krijgen, proberen grip te krijgen op het nu, gevoelens toelaten, woorden proberen te vinden en vooral weer opnieuw te leren genieten. Het borrelt weer even op de gedachten, de herinneringen.... een bijzondere dag.
 










 

 





 

 
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...