Een bijzonder dagje......

 

 

 

 

Vandaag zijn wij op stap geweest. Heel bijzonder, met een vriend van een van onze zonen. Bijgekletst, gelachen, herinneringen gedeeld aan de vriendschap, mosterdsoep met zalmsnippers gegeten en foto's gemaakt, veel foto's. Want beiden mogen we graag fotograferen.

 

En dat allemaal op een plek aan het eind van Friesland, daar waar de dijk het eindpunt is en het wad begint. Een bijzonder gebied met een paar huizen en een café. Een plek die de Zwarte haan heet. Een vreemde naam die bij navraag eigenlijk door de tijd heen is ontstaan.

De dijk waarop de buurtschap is ontstaan is aangelegd in 1715. Volgens verschillende bronnen is de naam Zwarte Haan ontstaan uit de oorspronkelijke Friese benaming 'Swarte hoarne' of 'harne'. Dit betekent 'Zwarte hoek'. De benaming "Zwarte" komt voort uit het donkere slib dat hier ooit aangetroffen werd. Later is 'hoarne' verbasterd tot 'hoanne' wat fries is voor 'haan'. Een nabijgelegen boerderij heet nog steeds de 'Swarte harne'.

Een gebied waar veel gesmokkeld werd en nog steeds een geliefd smokkelgebied is.

 

Het is een prachtig gebied als je van ruimte houdt, waar vooral veel stilte is, waar water, lucht en land een prachtig spel speelt. Een gebied die mij altijd weer opnieuw raakt. Noord Friesland noemen sommige mensen saai, en wel heel erg vlak. Saai is het niet, de kleuren, het licht en vandaag de nevel en de rijp zijn wel heel bijzonder. Vlak is het wel, dan kun je ook ver kijken, zelfs met de mist zie je Ameland in de verte, vaag opdoemend uit het water. het water staat laag, en daar waar land en water elkaar raken ligt veel ijs. Ik geniet enorm van deze gebieden, een vertrouwd gebied, het landschap waar sommige mensen van zeggen daar wordt je somber van, het is zo leeg en triest. Landschappen liegen niet, en dat kan heel erg vertrouwd voelen, een soort rauwe werkelijkheid waar je jezelf in kan verliezen als je soms afscheid moet nemen van degene die je lief is. Om in de ontmoeting met dit landschap ook jezelf weer te hervinden. een plek waar ik ooit veel heb gewandeld om proberen weer grond onder mijn voeten te krijgen, proberen grip te krijgen op het nu, gevoelens toelaten, woorden proberen te vinden en vooral weer opnieuw te leren genieten. Het borrelt weer even op de gedachten, de herinneringen.... een bijzondere dag.