Buitenmens





Ondanks dat ik hou van mooie eigenzinnige interieurs, die bij iemand horen, gewoon een eigen stempel hebben. Ik ook hou van oude huizen, de unieke details, de mooie veroudering, en het doorleefde uiterlijk. Ik ben begonnen met het schilderen van de binnenzijde van het huis en hier en daar knapt het al behoorlijk op, leesvoer voor de dagen dat we echt binnen zitten.

Toch ben ik ook heel erg een buitenmens. s'Ochtends een rondje tuin, jawel over mijn eigen "landgoed", ook al is hij kleiner van formaat (nog een 1000m2. Het is royaal door zijn bijzondere ligging, aan het water en uitzicht over het weidse Friese landschap met even verderop de Wijde Wymerts, wij zien de zeilen van de twee- en soms driemasters door het land schuiven. Om de een of andere reden vond Storm het steeds weer nodig om de bruine zeilen van de langsvarende skûtsjes aan te kondigen, luid en duidelijk. De witte zeilen liet hij links liggen. Het blijft een vreemde snuiter.

Op dit moment staat de tuin nog steeds in volle bloei, alhoewel de herfst het langzaam gaat winnen van de zomer. Nu is de lichtval prachtig, vooral de bloeiende grassen parelen in het licht, voorzichtig deinend op het ritme van de wind.



 

De ochtenden zijn fris, en hier en daar begint de tuin te veranderen. Bomen beginnen te kleuren en sommige planten raken in verval. Een bepaalde dramatiek en ook zo mooi. Sfeervol en vaak prachtig van vorm, sober en kwetsbaar. De kwetsbaarheid is maar de schijn, veel planten laat ik staan als een theatraal decor in de koude maanden. De vlinders hebben dan plaatsgemaakt voor de vogels die hun buik proberen te vullen met de vele zaden die ze nog vinden in de achtergebleven planten. Zo levert ieder seizoen een nieuw schouwspel op, een nieuwe belevenis.