WERELD VAN DE NEVELS, DE WITTEN EN DE ROZEN-WATERVALLEN

De afgelopen week bestond mijn dagen uit mijn werk, maar eenmaal thuis leefden we buiten. We hebben genoten van het buiten eten, koffie en een wijntje in de ligstoelen, tussendoor rommelen in de tuin, we slapen 'nachts nog net niet buiten. En in de vroege ochtend word ik altijd weer verleid tot een rondgang over het erf. Zo in de vroege ochtend hadden we hier een witte nevelwereld waar langzaam de zon doorbrak. De planten waren soms versiert met vochtige draden en aan de bladeren kleefden de ochtenddruppels. Een sprookjesachtige wereld die maar kort duurt.







Toen wij twaalf jaar geleden hier kwamen wonen hebben we de tuin aangelegd. Op de erfgrens stond aan één zijde vier grote eiken. Vroeger plante men eiken naast het huis om twee redenen. Als eiken volwassen zijn groeien ze boven het dak uit. Door zijn hoogte kan hij het inslaan van de bliksem op de rieten kap voorkomen, daarnaast geleid hij de elektriciteit via zijn wortels naar de aarde. Maar men plante ook eiken omdat men vaak de karren met hooi binnenhaalt voordat er regen komt. Men is niet altijd op tijd klaar om alles op tijd op de hooizolder te bergen. Men reed de karren onder de eiken, en mocht het toch gaan regenen dan bleven de hooiwagens lang droog, eiken hebben een dicht bladerdak zodat het lang droogt blijft onder de eiken. Ja vroeger maakte men handig gebruik van de natuur. Maar goed die eiken leenden zich ook goed om een hoge ramblerroos in te laten groeien. Doordat de bomen al groot waren viel dat niet mee. De eerste jaren heb ik menige tak aan moeten binden. Deze week liep ik over het paadje door het vogelbosje langs de eiken en het geurde heerlijk naar roos. Ik dacht nog wonderbaarlijk, die paar rozen die er bloeien geven wel ontzettend veel geur af. Maar vanmiddag was het raadsel opgelost. Toen ik met de auto aan kwam rijden zie ik de eiken al van verre staan, en niet alleen de eiken, ze waren bedekt met een waterval van rozen. Ook al zie ik het niet gelijk vanuit de boerderij het is toch een warm welkom als je thuiskomt.

Op dit moment bloeien de rozen volop. En straks in de herfst verschijnen de bottels. Wat heb je eigenlijk een plezier van deze klassiekers, de bloei, de geur en straks vruchten, de bottels. Heerlijk om deze warme zomer onder de walnotenbomen in de schaduw te zitten, geen vliegen vanwege deze notenbomen, de wind en een natuurlijk schaduwdak tegen de zon. wat wil een mens nog meer.