Het komt zomaar op je pad

Vandaag, mijn vrije dag. Lisannedag, maar Lisanne is op vakantie dus ik kan mijn eigen dag indelen. Na wat onwennig gescharrel in de ochtend, nog even langs mijn werk en dan de boodschappen. Maar boodschappen doen is leuk als je het combineert met de kringloop. Op zoek naar wit aardewerk, andere onverwachtse dingen die misschien op mij staan te wachten. En ja, daar tussen allerlei potjes, vaasjes en allerhande spulletjes (niet om aan te zien) stond zij op mij te wachten

Heel sereen en verstild. Stilletjes tussen een paar grote schreeuwerige vazen, een beetje op de achtergrond. Je moest goed kijken om haar te ontdekken. Zij die al haar leven lang met het kind op de arm bescherming biedt, zorgt zonder ooit een woord te wisselen. Zij waar ik iedere vakantie naar op zoek ga, waar ik ook ben een kerk binnen loop . In die grote immense vaak koele ruimte zoek ik haar, tussen allerlei kamertjes met beelden, daar in die kerk en in dat vreemde oord. Daar steek ik altijd weer dat ene kaarsje aan, voor jou die altijd dicht bij mij is, in mij is.

Pak haar voorzichtig op, zij staat op een wat schuine, wiebelige plank, zo zuiver, beschadigd door het leven wat ze al heeft geleid. Maar o zo mooi, geen kleur, niet opvallend en niet groot, maar fijntjes, eenvoudig en heel sereen creme/wit van kleur. Loop verbaasd naar de kassa om beschaamd de lage prijs te betalen en geef het meisje een fooi voor in het fooienpotje.

De reis naar huis, ik had het idee dat mij niets meer kan overkomen, en thuis geef ik haar een plekje. Nu kan ik elke dag een kaarsje bij haar branden voor jou die mij zo dierbaar is, in mij is.

Vandaag was het een "hemelse" dag.