Toen wij hier vorig jaar kwamen wonen zat er een bijzondere sleutel aan de sleutelbos met een naamkaartje: "de Wipbrug". Wie krijgt er nu een sleutel van een brug...... wij dus. Het is de brug waar de Eegracht ( het stadje) eindigt en het buitengebied begint. Aan de achterzijde van het huis ligt de tuin grenzend aan de Westelijke Dijgracht waar de Wipbrug onderdeel van uitmaakt. De bewoners hier hebben toch wel een boot of zoals in ons geval een bootje, een Friese schouw. Vaak werden ze gebruikt voor het dagelijkse vervoer, overzetten van melkbussen, goederen of wegbrengen van kinderen. Ons bootje kan nog gemakkelijk onder de brug doorvaren, maar je weet maar nooit....stel voor dat we ooit de eigenaar worden van een hogere boot, dan hebben we een sleutel om de brug te openen.
In het buitengebied staan de laatste twee boerderijen, waarvan een nog een traditionele Friese Kop,hals,rompboerderij is, met kelders onder de kamers van het voorhuis. En om de kelders koel te houden zitten er luiken voor, zo mooi dat dit nog behouden is gebleven. Altijd als ik daar loop krijg ik het eilandgevoel. Niet zo verwonderlijk, ooit heeft IJlst aan de Middelsee gelegen. Deze is dicht geslipt toen de Suydersee (nu het IJsselmeer) ontstond en dijken werden opgeworpen. Als je bij ons in de tuin spit kom je nog vele schelpen tegen, de aarde bewaart zijn herinneringen aan toen zorgvuldig. .
De zomer vordert langzaam, de roep van overvliegende ganzen, de kieviten verzamelen zich alweer her en der, de eenden zijn weer volop te vinden op de steigers, de jongen worden al groot,..........prachtig om te horen en te zien maar ik wil toch nog wel graag de zomer nog even oprekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Fijn dat je een bericht achter laat.
Lieve groet, Pauline