Nieuwe herinneringen maken......

Ruim 3 jaar  geleden hebben we ons hart verloren aan het mooie elfstedentadje IJlst.. Een plek die we nog nooit bezocht hadden en het moest er maar eens van komen. Wat is het een beeldschoon stadje,, een eeuwenoud centrum, nog goed bewaard gebleven. Met monumentale huizen rondom de gracht en zijn beroemde overtuintjes. De overtuintjes liggen bij de huizen aan de overkant van de klinkerstraat, aan het water. En lang geleden legde men de witte was hier op de bleek. Iets wat vandaag de dag niet meer gebeurd, alhoewel het wel erg duurzaam was en ecologisch verantwoord, de groene zeep in het sopje en de zon doe de rest. De witste lakens kwamen hier uit de tuintjes. En wij kwamen tot de conclusie dat dit toch wel een prachtige plek moest zijn om te wonen, vooral aan de Eegracht, want door een huis heen zag je het achterliggende natuurgebied.

s'Avonds maar even op Funda gekeken, want stiekem speelde bij ons het idee om iets kleiner te gaan wonen, nog eenmaal een huis opknappen, en samen nieuwe herinneringen maken. Tsja daar stond een prachtig pand, maar ja een eind boven ons budget. Dus maar even in de wachtkamer gezet.

Een jaar later liepen we weer in IJlst, want het liet ons niet los. Nog steeds diep onder de indruk, het huis was nog steeds te koop en ook inmiddels  in prijs gezakt. De stoute schoenen aangetrokken, en een afspraak gemaakt bij de makelaar om het huis maar eens te bekijken. (sept. 2015)

En toen waren wij verkocht, als we zouden gaan verhuizen dan wilden we wel naar deze plek, midden in het stadje, een monumentaal huis, nog behoorlijk intact, authentiek met mooie details, kleiner, maar goed gerestaureerd en redelijk onderhouden, een mooi formaat tuin,  grenzend aan de achterzijde aan een natuurgebied en met een eigen steiger in doorgaand vaarwater (te midden van het waterrijke hart van Friesland.) Knopen doorgehakt en onze boerderij verkocht. December 2015 was de boerderij definitief verkocht, en begin februari 2016 zijn we verhuisd. Tsja en dan woon je zomaar in een groot rood stenen grachtenpand, met de kerk bijna als buurman.

We zijn eerst maar eens begonnen met het schoonmaken en beneden het houtwerk te schilderen in de kleuren die er al opzat, immers was dit huis in de jaren 70 door Yde Schakel gerestaureerd en wat goed is moet je niet veranderen. Het is iets wat bij een huis hoort en wat dit huis juist zo sfeervol maakt. Een huis met rijksmonument status is ook een huis waarbij het restaureren voorop staat en het behouden. iets wat al 4 eeuwen goed is moet je zuinig op zijn. De badkamer was wel erg veroudert, dus dat was wel een klusje. Voorjaar 2016, hebben we hier een start mee gemaakt. En de start met aanpassingen in de keuken, nl. een prachtige kast gebouwd en de schouw ingebouwd boven het fornuis.

 
De keuken is de leefplek geworden voor overdag. het ontbijt, koffie- en lunchmoment en het krantje lezen aan de grote tafel en altijd weer de blik op buiten, de vogelschare  die langzaam maar zeker steeds groter wordt. De voorbij varende boten, de koeien in het vrije veld en de enorme vergezichten. Een schilderij waar je nooit genoeg van krijgt.

En in de namiddag vertrekken we naar de kamer om daar een afzakkertje te nemen aan het einde van de dag, en te genieten van de avondrust met uitzicht op de torentjes aan de overzijde van de straat.

 

 

 

 

 

Nieuwe herinneringen maken in de tuin, voorjaar / zomer/ najaar 2016,  Opschonen, gras verwijderen en perken maken, inplanten van de kruidentuin en border, verwijderen van reuze coniferen en heel veel wortels en groen afvoeren, en het maken van een boomgaard met historische fruitrassen. En wat er dan ontstaat...het begin van een tuin zoals ik graag een tuin zie, natuurlijk een combinatie van grassen en bloemen, maar ook de strakke lijnen die vaak bij grachtenhuizen te vinden zijn en wat fijn dat het fruitornament van de fam. Scheer is blijven staan. Het heeft een plaats gekregen in de kruidentuin. En ook het laantje de trots van mevr.Scheer houden we in ere en noemen we het Scheerleantsje.

Wat genieten we nu van dit plekje wat nu mag groeien en volwassen worden, waar straks fruit aan de bomen hangt en waar we weer onze eigen appelsapfabriek kunnen voorzien van appels en voor de port weer de walnoten kunnen gebruiken van de walnoot die we hebben geplant aan de waterzijde.

En dan wordt het zomer 2016, een explosie van kleur en het wuiven van de grassen in de wind, het meedeinen op het ritme, waar plek is om de lunch in de schaduw op te eten of gewoon lekker genieten van je thee of koffie in de vroege ochtend.

 Behalve de tuin werd ook het buitenwerk aangepakt, restaureren van kozijnen, deuren en ramen, schuren en schilderen. Steeds weer het verplaatsen van de trap maar langzaam maar zeker kreeg het grachtenpand zijn allure terug. En genoten wij van het gedane werk, want wat knapte het op.

En zo hadden we een eerste deel van de eerste nieuwe herinneringen gemaakt, hier in dit prachtige grachtenpand in IJlst, in het voorjaar en de zomer van 2016.