Maandagmiddag....varen.

Maandagmiddag, zon, een blauwe hemel en enkele witte wolken, weinig wind....gewoon een heerlijke middag om nog uit te varen. De weersvoorspelling voor de komende 2 dagen was regen (en dat kwam uit). Dus je moet je leven leven en we besloten om te kijken of we de vaarroute tussen Oosthem en Sneek konden vinden. Storm was in zijn nopjes, zondag waren we met vrienden uitgevaren en hadden we hem met moeite het huis ingekregen want hij zat al klaar op de steiger voor vertrek. Het was de 2e keer dat hij niet meekon en dat vind hij niet leuk. Maar die maandag ging hij weer mee en helemaal in zijn nopjes stond hij voorop de boeg.

Het was best even zoeken naar het beginpunt bij Oosthem. Niet meer dan een smal watertje ergens in het dorp, voor de brug, door het knusse dorp, langs de kerk (gelukkig zie je die nooit over het hoofd) vonden we onze vaarroute. Het was langzaam varen, en goed opletten er was wel een hele lage brug. Het is allemaal gelukt en we konden Oosthem achter ons laten.

 

 

Het leek meer op een ontdekkingstocht, waar we uitkwamen wisten we niet echt, maar wel ergens bij Sneek. Soms werd je verrast door de open vergezichten, de hele smalle doorgangen en de stilte op het water. Heerlijk om een uur lang niemand tegen te komen. Ook logisch, voor zeilers is het geen goede vaarweg en ook niet voor de wat grotere boten. Je ziet dan veel vogels en nog heel veel grote libelle's.

 

Ik hou enorm van deze route's je krijgt dan bijna een alleen op de wereld gevoel, de zon in je gezicht en even is er geen tijd en geen andere wereld die voort jaagt. Alleen maar de beleving van dat moment en de verrassing van wat er komt als je een bocht omvaart of door een nauw gedeelte met rietkragen vaart. De beleving van de natuur, water wat land inneemt, de afsterving van bomen in het water en de spanning waar je uitkomt.

 

 

Om uiteindelijk bij de Geeuw uit te komen. En dat is erg breed water tussen Sneek en IJlst. We maken de afslag naar Sneek, een terras in het oude binnen-centrum, om vervolgens terug te varen naar IJlst. En daar keert langzamerhand de realiteit terug. Er wordt gewerkt. Grote schepen liggen aan de wal, voor teer, ter reparatie op de werf en wie weet wat nog meer. Het blijft altijd een boeiend beeld en het is weer leuk thuiskomen.