Nieuwe herinneringen.....Als de winter invalt, 2016/2017

Als de winter invalt is het tuinwerk gebeurd, alles is in ruste.  Als je aan de keukentafel uit keek over de tuin is het gewoon heel bijzonder om op een prachtig plekje te wonen.

 

 

Een ommetje met de hond is ongekend mooi in een oud stadje gelegen aan het water. De eerste winter heb ik met verbazing rondgekeken (en dat blijft zo, dat is zo mooi).

Zo vierden we onze eerste kerst in het Grachtenpand, een warm winterhuis. Bijzonder en weer anders, we begonnen ons thuis te voelen, te aarden en vooral thuis te horen tussen de bewoners van IJlst.

Oud en Nieuw vieren in IJlst en tegelijk gewoon door klussen, de bedstede wand aangepakt op de logeerkamer, het restaureren van het plafond, verven van de plafonds en muren, een vloer leggen op de bovenverdieping, het was een optelsom van liters verf, stapels hout, breken en het erger maken, opnieuw in oude staat herstellen, spijkers en altijd met de neus er bovenop, onze vierpotige opzichter..........en toen was het zomaar voorjaar 2017 en ons klussenlijstje een fors stuk korter.

 

 

 

In het voorjaar en de zomer  2017 hebben we weer een aantal klussen afgestreept, de laatste delen zijn nu gerestaureerd en geschilderd aan de buitenzijde, er is een deel beklinkerd in de tuin en het vervangen van de blokgoot is uitbesteed, we hebben ipv. een klussenlijst, alleen nog een wensenlijstje en dat voelt heerlijk. Bye Bye, klusproject...we kunnen nu alleen nog goed onderhouden, het rapport van monumentenzorg zal ipv. een boekwerk met restauratiepunten nu een A4 tje zijn. Alleen mijn atelier is nog een fors projectje maar goed die staat op het wensenlijstje en dat voelt toch wel heel erg fijn.