KLUSDAG WORDT VERVOLGD

Zoals belooft had ik nog een heel bijzondere ontmoeting afgelopen zaterdag.  Op terugreis besloot ik bij Burgum te stoppen. Bij de Factory, een loods vol brocante, en vol verwachting ben ik hier naar binnen gegaan. Het was een loods vol, maar niets van mijn gading op een paar naturel houten kinderklompjes na. En met mijn buit op de achterbank ben ik verder gereden. Een stop bij een brug en een botenhuis, en ....

En onbekommert nam ik een afslag die ik nooit neem en kwam terecht op een wel heel bijzondere plek.

Bij de aanlegplaats aan het Prinses Margrietkanaal lag een mega schip, de MS.Dageraad. Een oud aftands geheel en op de kade stond vanalles en nog wat, wel keurig opgestapeld in kratten. Mijn oog viel op een peddel, eenmaal uit de houtstapel op de foto gezet, touwen, katrollen, stapels hout en noem maar op. Helemaal verdiept in het fotograveren hoorde ik een stem die mij toeriep dat er niets te koop was, zo groot was mijn behoefte ook niet, alhoewel dat peddeltje. En even later was ik aan de praat met wat later Peter bleek te zijn. Een verzamelaar in hart en nieren, waarom en waarvoor, dat weet ik niet, hij ging er iets van maken. Even later kwamen twee maten van boord en maakten een grap dat ze nu wel snapten waarom Peter niet terug kwam. Vol verbazing snapten ze eigenlijk niet waarom ik dit wilde fotograveren.

En ja hoor, ik moest zeer zeker de Roef bezoeken, een eldorado om te fotograveren. Ze vertelden dat ze het bijna opgeruimd hadden want de boot was aan een Engelsman verkocht en zou over enkele weken over de zee naar Engeland varen. Wat de Engelsman met het schip ging doen dat wist men niet, maar het werd vast een geldverslindend project, daar wisten ze alles van. Dat geloof ik ook, want eigenlijk moest de hele boot gestript worden en opnieuw weer opgebouwd. Dan ben je vast tonnen verder. Wie weet horen we nog eens van de MS Dageraad te Engeland.
In de roef, een immense ruimte heb ik naar hartelust kunnen fotograveren, een renault, trappen, touwen, tionnen en noem maar op, stond hing en lag nog her en der. Je kon zien dat men wel sekuur aan het opruimen was.

Peter vroeg nog wel of ik de foto,s op wilde sturen, en als de compter meewerkt dan heeft hij ze al in zijn bezit. Een dag welke ik niet gauw zal vergeten, waar zomaar een ontmoeting met Peter en zijn mannen je dag heel kleurrijk maakt.