"OP E STRUN" - Typisch Fries

Heerlijk een zondagje uit. Wij laten ons niet weerhouden door de gijze luchten. Het verstilde landschap ligt aan onze voeten om eens rond te "strunen". Een straffe wind, jagende wolken en de terugtrekkende kleuren van een lange zomer laten zich in al zijn schoonheid bewonderen. Vooral in het Noorden en het Lege Midden van Friesland zijn deze luchten het mooist. Enorme panorama landschappen rollen zich voor je uit, daar kan geen camera of film tegenop.
13 en 14 november is het weekend om "Op e strun" te gaan in de Greidhoek. Daar staat het winkeltje Yn e steeg te Easterwierum. Deze stond al lang op mijn verlanglijstje, dus een mooie gelegenheid om nu eens langs te gaan.

Een prachtig dorpje, ik wist het, we zijn al vaak in de Greidhoek geweest en vele lange dagwandelingen gemaakt. Toen wij weer door het landschap reden wisten we ook dat binnenkort de wandelschoenen aan moeten een wandeling staat hoog op het lijstje. Soepje mee, je boterhammen en koffie in de rugzak en gewoon door de weilanden banjeren, over de dijkjes en langs de brede sloten en de elfstedenroute, de kleine schilderachtige dorpjes binnen wandelen. Wij laten ons niet weerhouden door de winter, want dan is de Greidhoek ook prachtig. Dat komt binnenkort, maar eerst genieten van vandaag.

De vlag met de pompebleden wappert vrolijk in de wind, ook deze heeft geen last van de grijsheid van de dag. Het belletje klingelt als we aankomen bij: Yn e Steeg en de warmte komt je tegemoet. Een heerlijke "strun" door het winkeltje, sfeervol en mooie brocante. Het molenaarsbordje roept acuut de herinneringen op aan mijn jeugd, maar ook aan de tijd van onze kinderen, ook toen was molenaarspap nog steeds "de pap". Hoe het smaakt kan ik mij niet echt meer herinneren, ik geloof een beetje zoet, zonder echt een uitgesproken smaak.
Kon het niet laten om daar ook wat foto,s te nemen, een praatje te maken met Jantsje. We hebben elkaar vaak via het blog geschreven, grappig om elkaar dan even echt te ontmoeten. Voldaan stappen we de winkel uit met... dat zal ik van de week laten zien.







Een ommetje door Easterwierum, een slaperig klein dorpje, maar dat ben ik gewend, ook Hemrik is klein. Een prachtige pastorie, en als de komende winter een elfstedentocht wordt geschaatst, dan komen de schaatsers ook langs Easterwierum, dan zal dat slaperige dorpje bol staan van de fans, de schaatsliefhebbers en de dampende chocolademelk.
Om de hoek staat die prachtige volvo, een grote wens en als ik ooit eens, maar dromen moeten er blijven.
We dromen nog even van dat oude verwaarloosde café op de hoek, daar zien we wel een prachtig bed and brekfast in opdoemen, zou het van binnen nog authentiek zijn? We spoeden ons naar de auto, we hebben werk genoeg, geen nieuwe plannen maken, het is ook wel heel veel werk om een nieuwe start te maken met opnieuw beginnen op te knappen. Nee we zijn tevreden met ons eigen stekje en plekje, ook daar moet nog het nodige gebeuren.
We stappen na het ommetje in en gaan op weg naar Easterein, daar moet een leuk klein theehuisje zijn.










Onderweg paseren we een aantal nieuwsgierige dames, vlak voor een klein dorpje en zodra ik naar hun toeloop komen ze nieuwsgierig en huppelend aan. Zo onschuldig die jonge dames, ik hoop dat ze het goede vertrouwen nog lang houden. In ieder geval zijn ze fotogeniek, alleen die gekke gele flappen in hun oren, daar kan ik niet aan wennen.




In een dorpje onderweg staat een klein kerkje. Het is verbouwd tot woonhuis. Het lijkt alsof het zo uit Italië neergeploft is in Friesland. Het is vast een doopsgezind kerkje, meestal staan deze kerkjes verspreid door Friesland, en zijn vaak heel klein. De rozen houden de Italiaanse droom in stand. Ondanks de druppels, zij laten hun kop niet hangen en blijven vol vuur de warmte van de zomer vasthouden, tot de eerste vorst hun echt gaat inhalen.





Aangekomen in Easterein laten we ons verrassen. In een schooltje achter de onderwijzerswoning zit een prachtig theehuis. Een kop capucino met heerlijke scones (ja ik weet het, niet normaal, je hoort er thee bij te drinken) gaan we weer huiswaarts. En thuisgekomen pakken we de pakjes uit, steken de lichtjes aan en genieten verder, met de benen op de bank, onderuit met een glaasje wijn. Hoe heerlijk kan een zondag zijn.