De kamer en de keuken zijn geschilderd. Het plafond met zijn oude balken kan er weer jaren tegen en is weer prachtig grijs, de muren zijn fris wit, het is weer schoon, tenminste.........en zelfs de keukenramen zijn gerestaureerd en zitten weer goed in de verf.
Er moet nog 1 flinke klus geklaard worden, nl. de logeerkamer. Dat is nog een behoorlijke klus die we wellicht kunnen klaren voordat het voorjaar los barst. De bedstede wand ia al gerestaureerd en klaar voor de logeerpartijen van de kleinkindjes. Maar dat kan nu even niet. De logeerkamer moeten we nu toch echt verder afmaken, schilderen van plafond, muren en ramen restaureren en schilderen. Daarna kunnen we ook daar een houten vloer leggen. Dat is met elkaar toch nog wel een tijdrovend dingetje.
De houten planken van het plafond zijn op de kieren afgedicht met latjes. Iets wat eigenlijk niet thuishoort op het plafond. We snappen dat het voor het stof is gedaan. En met het verwijderen van de beruchte latjes daalt, nou meer, klettert het stof naar beneden. In korte tijd kunnen we schrijven in het stof
met stofkappen op verandert mijn wederhelft in een grijze/zwarte muis. Een dikke haardos, recht overeind, haargel is niet meer nodig, een grauw gezicht, en kleding die s,ochtends nog een kleur had is verandert in vies grijs. De schuiframen zetten we wijd open, een beetje frisjes maar het stof kan in ieder geval iets wegstromen en het laat wat frisse wind binnen.
Er heeft geen aardbeving plaatsgevonden, mocht je denken dat het huis buiten wel erg op zijn grondvesten beweegt. Het oude handgetrokken glas geeft een bewegend beeld. Dubbelglas is hier niet echt een optie. Bij een rijksmonument mag je wel restauratieglas gebruiken maar dat is dusdanig duur en levert in verhouding te weinig isolatie op. Dus dan maar terug naar de oude isolatie, binnenluiken. Het liefst oude, die we nog moeten opscharrelen. Dat komt heus wel ter zijner tijd.
Aan het eind van de dag waren de afdeklatten verwijderd, de grootste laag stof opgezogen en de stofzuiger, 8 keer geleegd. Manlief een halfuur onder de douche gestaan en kon ik weer herkennen.
Het stofleed zijn we alweer vergeten, met een wijntje en lekker gegeten waarbij de aanschuiftafel voor de buurman klaar stond en een gezellig gesprek,
Morgen gaat het schuren beginnen, ja en weer opnieuw stof. Overal, want het daalt ook neer naar de schone beneden verdieping. Maar als het voorjaar losbarst zal het neerdalen van het stof toch echt achter ons liggen.
Er moet nog 1 flinke klus geklaard worden, nl. de logeerkamer. Dat is nog een behoorlijke klus die we wellicht kunnen klaren voordat het voorjaar los barst. De bedstede wand ia al gerestaureerd en klaar voor de logeerpartijen van de kleinkindjes. Maar dat kan nu even niet. De logeerkamer moeten we nu toch echt verder afmaken, schilderen van plafond, muren en ramen restaureren en schilderen. Daarna kunnen we ook daar een houten vloer leggen. Dat is met elkaar toch nog wel een tijdrovend dingetje.
De houten planken van het plafond zijn op de kieren afgedicht met latjes. Iets wat eigenlijk niet thuishoort op het plafond. We snappen dat het voor het stof is gedaan. En met het verwijderen van de beruchte latjes daalt, nou meer, klettert het stof naar beneden. In korte tijd kunnen we schrijven in het stof
met stofkappen op verandert mijn wederhelft in een grijze/zwarte muis. Een dikke haardos, recht overeind, haargel is niet meer nodig, een grauw gezicht, en kleding die s,ochtends nog een kleur had is verandert in vies grijs. De schuiframen zetten we wijd open, een beetje frisjes maar het stof kan in ieder geval iets wegstromen en het laat wat frisse wind binnen.
Er heeft geen aardbeving plaatsgevonden, mocht je denken dat het huis buiten wel erg op zijn grondvesten beweegt. Het oude handgetrokken glas geeft een bewegend beeld. Dubbelglas is hier niet echt een optie. Bij een rijksmonument mag je wel restauratieglas gebruiken maar dat is dusdanig duur en levert in verhouding te weinig isolatie op. Dus dan maar terug naar de oude isolatie, binnenluiken. Het liefst oude, die we nog moeten opscharrelen. Dat komt heus wel ter zijner tijd.
Aan het eind van de dag waren de afdeklatten verwijderd, de grootste laag stof opgezogen en de stofzuiger, 8 keer geleegd. Manlief een halfuur onder de douche gestaan en kon ik weer herkennen.
Het stofleed zijn we alweer vergeten, met een wijntje en lekker gegeten waarbij de aanschuiftafel voor de buurman klaar stond en een gezellig gesprek,
Morgen gaat het schuren beginnen, ja en weer opnieuw stof. Overal, want het daalt ook neer naar de schone beneden verdieping. Maar als het voorjaar losbarst zal het neerdalen van het stof toch echt achter ons liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Fijn dat je een bericht achter laat.
Lieve groet, Pauline