Een week hard buffelen.

Maandag 1 februari was het zover. Getekend voor het huis in IJlst en dan komt langzaam het gevoel dat het " Grêftenhûs oan de Ie" echt ons huis is en ons thuis gaat worden. En wat kan er dan veel gebeuren in een weekje tijd met hulp van vele vrienden. Luchten,  Gepoetst, inpakken, kleuren voor het binnen schilderwerk uitzoeken, vloer schoon gestoomd, ramen lappen en de binnenkant van de raamkozijnen in de kamer geverfd, het blauw in de keuken grijs geverfd......... en alles voorbereiden om de verhuizing rond te krijgen op 6 februari.

Gelukkig was het huis aardig bijgehouden in het onderhoud, de muren waren nog aardig goed gesausd en we pakken de klussen gewoon op nu we er eenmaal wonen. De foto's nog van de oude situatie:

Dit gaat dus mijn atelier worden, heerlijk beneden met zicht op de tuin en de polder.

 En toen was het zomaar 6 februari, met veel mankracht van beide zonen en vrienden en een grote verhuisauto veel gesjouwd, gestouwd en geladen. Om 12 uur zat alles in de auto en was hij op weg naar IJlst. Aangekomen in IJlst had mijn vriendin een grote pan erwtensoep klaar en mijn andere vriendin de broodjes met ei en roggebrood met spek. Dat ging er goed in. En de mededeling dat ik een groot probleem had....... ja je zonen bezitten soms een groot gevoel voor humor. Het probleem waar laat je alles en het past echt niet in dit huis. Maar het was nog geen drie uur en alles stond binnen. De logeerkamer staat zo vol dat als ik daar een foto van maak dan is het rijp voor het programma: Mijn leven in puin.

Maar ook dat zal goed komen. Deze komende week zullen we nog ee of twee keer terug gaan naar Hemrik, natuurlijk schoonmaken, Jansen de poes ophalen en de kippen tijdelijk onderbrengen op hun logeeradres, in afwachting van een nieuw kippenhok.

en zodra ik een beetje tijd heb zal ik de nieuwe situatie eens fotograferen en het nodige kluswerk en de vorderingen op het blog gaan bijhouden.