Een middag met een zilveren randje.

Het dagelijkse leven staat hier nog steeds in het teken van het klussen in ons nieuwe huis, voorlopig zal dat ook wel even zo blijven en ook dat is genieten. Zien dat je huis weer het huis wordt wat bij jou hoort en het ontdekken van een tuin, waar nu de sneeuwklokjes in het gras staan te bloeien. klussen zoals verven, iets ophangen enzovoort zijn de komende tijd vast nog wel aan de orde. Maar er is ook tijd om de omgeving te verkennen en zeker met het zonnige weer een goede wandeling te maken.

Dus deze week een middagje op weg naar Oosthem. Een ieniemini terpdorpje vlakbij IJlst. Daar loop je door de landerijen, rietkragen, langs het water van het Oosthemmermeer en de Wijde Wijmerts . Het riet is in deze tijd van het jaar prachtig van kleur en als de zon schijnt lijkt het op dotjes dansend en zwevend zilver. Zon,wind en het licht maken het tot een bijzondere wandeling. Oosthem dankt haar naam aan de drooglegging van de Middelzee. Hem is eigenlijk een ingepolderd stuk land. Het is niet meer voor te stellen dat dit gedeelte ooit een zee is geweest en de Ee de verbinding was tussen de Middelsee en de Suydersee. een prachtige oude dorpskern met een paar huizen en een kerk. En een oud ambachtelijk bakkerijtje welke volgens mij alleen zaterdags open is. In ieder geval op het moment dat wij er langs liepen was hij wel degelijk gesloten.

Een oude kaart uit 1851 laat zien dat er in het dorp een kerk stond met een stompe toren. Deze kerk wordt in oude beschrijvingen in het bijzonder genoemd. Toch wilden de inwoners van Oosthem een nog groter exemplaar. In 1860 bouwden ze een nieuwe, grote kerk met een ingebouwde toren. Ook de pastoriewoning werd verbouwd tot een blokvormige woning met fraaie serre in neoclassicistische stijl. Oosthem heeft naast deze Nederlands Hervormde Kerk ook een Gereformeerde Kerk. Deze werd in 1897 gebouwd en heeft een kleine geveltoren. Naast deze kerk ligt een pad naar het schilderachtige waterbuurtje Hernepaed. Het Hearnepad bewaren we nog even voor een volgende keer. De luchten werden steeds dreigender zodat we in een rap tempo de terug weg hebben gelopen. Net  op tijd voordat de eerste natte sneeuwvlokken ons zouden overvallen waren we weer thuis. met rode wangen en een frisse neus achter een dampende kop koffie is het een middagje genieten geweest.