Wakker worden in een witte wereld.

17 Jaar terug was de tuin gewoon groen gras, met bloeiende onkruiden. Ook mooi maar we hadden een wens. Een tuin welke in onze omgeving thuis hoort. Een boerderij tuin met gewassen welke gewoon in Nederland te vinden zijn, van stinzeplanten, het zomerspektakel en de midsummerbloei met hollandse planten. Geriefhout bosjes, boeren haalden hier hun hout uit wat men gebruikte voor allerlei doeleinden en waar vogels kunnen huizen. Ik heb het hout veel gebruikt voor de natuurlijke steunen tussen de planten, bonenstokken en takkenwalletjes voor kleinere vogels en de egeltjes. Daarnaast een boomgaard met historische fruitrassen en de traditionele meidoorn haag en beukenhaag. Maar waar begin je met zo,n tuin, een klein tuintje en een indeling is nog te overzien. Gelukkig met hulp van een fantastische tuinarchitecte (Tineke Grin) en Landschapsbeheer Beetsterzwaag is het een fantastische tuin geworden. Met zicht op het open landschap, de hout bosjes sluiten aan bij de structuur van de houtwallen hier in Zuid-oost Friesland, de grote eiken hebben we behouden en zijn goed geïntegreerd in het totaalplan. Immers de boer plante eiken naast de schuur. Bij dreigende regenbuien kunnen de karren met ladingen hooi hier onder de eiken nog een tijdlang droog staan. Walnotenbomen geven natuurlijke schaduw plekken en verjagen de vliegen. Een heerlijkheid om met je luie stoel een boek te lezen en daarnaast te genieten van de vergezichten. Een groentetuin, waar ikzelf het leifruit heb geënt en het middenpad nu mooi markeren. En dan de rijkdom aan fruit, iedere herfst opnieuw en de kelder goed gevuld. Een enorme rijkdom. Nu we gaan verhuizen komt soms buikpijn omhoog. Heeft men geduld om eerst de tuin te leren kennen, een seizoen te beleven voordat je in een opwelling gaat veranderen. Een tuin is altijd in beweging en natuurlijk verander je altijd enigszins een tuin, alhoewel dat hier vaak in de beplanting zit. De structuur van de tuin hebben we 17 jaar vol trots zien uitgroeien tot een prachtige tuin waar ik altijd van droomde en waar ik mijn passie in kwijt kon. Ik zal het los moeten laten, de tuin zal wellicht een heel ander karakter krijgen, ik kan terug kijken op een fantastische periode van de natuurbeleving op ons eigen erf.

Vandaag een nieuwe laag sneeuw en ik maak als vanouds s,ochtends een wandelingetje over mijn eigen "landgoed", nog eenmaal vastleggend met mijn fototoestel. Denkend aan alle mooie momenten van het beleven van deze tuin, Lisanne die genoten heeft van haar eigen tuinhuisje, haar plekje waar ze op het tafeltje haar eigen bloemetjes uit de tuin plukte, voor op het vaasje van haar tafeltje. Limnonade drinken en chocolaadjes erbij. En op de verzamelplank kwamen alle scherven uit de tuin, de mooiste stenen en lege slakkenhuizen en heel soms kleine schedeltjes en botjes. Thij die altijd trots en speurend zijn eigen paadjes ging maken door Omi,s bosje. Met vrienden aan de lange tafel in de boomgaard genietend van de laatste zon en een goed glas notenportje. Met zijn allen rondom het houtvuur en de kinderen met deegstokjes hun eigen broodje laten bakken. We zullen het vast nog wel gaan missen. Hoewel in IJlst een nieuwe uitdaging ligt, een nieuwe landschapstuin waar wij ook de goede dingen zullen behouden, ons zullen richten op een tuin welke bij een grachtenpand hoort en met een natuurlijke aansluiting op het water en het natuurgebied de Ruterpolder. Maar voor vandaag genieten we nog volop van onze prachtige landschapstuin, welke in een nacht omgetoverd is tot een witte sprookjestuin.