Harns, oftewel Harlingen in de stilte van de winter

Het ontstaan van Harlingen

Omstreeks 1157 sticht Eilwardus Ludinga het klooster Ludingakerke in het dorp Almenum. De monniken graven grachten om de handelsvaart beter mogelijk te maken. De buurt ten westen van Almenum, Harlingen, wordt daardoor zó belangrijk dat deze in 1234 stadsrechten krijgt. Noordwestelijk van Harlingen ligt dan nog de stad Griend met poorten, grachten en zelfs een hogeschool.

In 1287 wordt Griend tijdens noodweer grotendeels verzwolgen door de zee. Thans is Griend nog slechts een zandplaat in de Waddenzee. De naam Harlingen is vermoedelijk afkomstig van de state Harlinga.

De stad kent veel nijverheid. Er zijn scheepswerven, bierbrouwerijen, zout- en zeepziederijen, steen- en pottenbakkerijen, kalkovens, graan- en zaagmolens. Maar zoals dat al eerder het geval was met de Hanzesteden aan de toenmalige Zuiderzee, wordt Harlingen in de volgende eeuwen voorbijgestreefd door Amsterdam en Rotterdam. Toch blijft Harlingen als kustvaart- en vissershaven met veel voorzieningen en het nieuw gegraven Van Harinxmakanaal van groot economisch belang voor Friesland en zo vertrokken we zaterdag 11 februari 2012 met vrienden naar Harlingen

De havenstad bij uitstek voor Friesland. Een prachtige stad welke nog de herinneringen bewaard aan een scheepvaart verleden. Grachten, herenhuizen en pakhuizen bepalen de sfeer van de stad. De haven en grachten liggen nog vol met tjalken en andere grote zeewaardige oude boten, een lust voor het oog.

Een wandeling langs de stad met zicht op het wad, de zon en losliggende ijsschotsen, de meeuwen en het ijs wat langzaam opschuift landinwaarts. En natuurlijk een capucino met appeltaart of sûkerbolle met uitzicht op de haven en het wad maakt het tot een bijzondere dag.