De eerste lenteboden

Langzaam wordt het weer iets zachter, voorjaar hangt nu echt in de lucht, ijs is smeltwater geworden en in de tuin  hebben de sneeuwklokjes zich goed in stand gehouden ondanks de vrieskou.

"Sneeuwklokjes, ze spreken al eeuwen tot de verbeelding van mensen. Ze zijn de eerste bloeiende planten in de tuin, goed zichtbaar met hun witte klokbloempjes, kleine bakens van licht in de donkere winter, voorbodes van de lente. Het lijkt net of ze altijd in onze tuinen hebben gestaan, maar dat klopt niet. Pas rond 1500 wordt het Sneeuwklokje in onze literatuur genoemd.

Het vroegste geschrift waarin het wordt vermeld is van de Griekse filosoof en naturalistTheophrastus en dateert uit de 4e eeuw voor Christus.

Hij noemt het Sneeuwklokje een ‘witte viool’.

Het ‘witte’ van het Sneeuwklokje staat symbool voor zuiverheid , reinheid en maagdelijkheid en daarom is de plant dan ook gewijd aan Maria. Wanneer je op 2 februari (Maria-Lichtmis) een schaaltje met Sneeuwklokjes binnen neerzet dan breng je ‘witte zuivering’ in je huis. Pluk als vrouw daarentegen liever geen Sneeuwklokje vóór Valentijnsdag als je binnenkort gaat trouwen want dan kan de trouwerij wel eens niet doorgaan. En heb je als vrouw last van een opdringerige aanbidder? Stuur hem dan een envelop met Sneeuwklokjes erin, dan maak je hem duidelijk dat je van hem verschoond (zuiver) wilt blijven.

Het ‘lichtgevende’ aspect van het Sneeuwklokje komt op diverse terreinen naar voren. Zo zou het Sneeuwklokje symbool staan voor het nieuwe en je helpen oude dingen te verwerken, het brengt letterlijk licht aan het eind van een donkere tunnel. Het bloempje zou ook werkelijk licht geven in het donker en werd daarom vroeger bijvoorbeeld langs het pad naar de buiten-w.c. geplant om toch nog wat licht te hebben."

In het logement zal ik nu dan ook maar een paar sneeuwklokjes neerzetten in een klein glazen vaasje, een "voorjaars" welkom welke een klein beetje licht binnen haalt.