Tuin in juli

Wij kregen een paar weken geleden een aantal kennissen voor het eerst op bezoek in IJlst. het was mooi weer en ze verrasten ons enorm met hun bezoek. Gesprekken en koffie aan de buitentafel, bijpraten om weer even op de hoogte te zijn van elkaars levens, de veranderingen en dat wat altijd gewoon doorgaat en goed is. En zo kwam ons huis ter sprake, de Ruterpolder en ook onze tuin. Toen ik vertelde dat wij vorig jaar begonnen zijn om van de tuin wat eigenlijk een groot grasveld was, met langs de kant her en der erg uitgegroeide enorme coniferen, de tuin is geworden die er nu dus is, was de verbazing groot. Maar ook ikzelf sta te kijken van de groeikracht van de natuur. En de planten die we vorig jaar geplant hebben, zo enorm groot zijn geworden en grassen hebben zich zelfs uitgezaaid. Het was een andere aanpak van een tuin aanleggen dan in het vorige huis (een boerderij). Ik miste mijn vriendin Tineke, een tuinarchitecte die daar de tuin getekend had, een fantastische tuin, Maar ik heb ook veel van haar geleerd....eerst nadenken wat je wil als totaalplan. In ieder geval wilde ik graag de tuin verbinden met het water en de aangrenzende ongerepte natuur van de Ruterpolder. Maar dit is ook een Grachtenpand, een eeuwenoud herenhuis die toch ook een bepaald karakter heeft en dus ook een bijbehorende tuin behoort te hebben. Een aantal zaken waren voor mij belangrijk. Een oude stenen muur die er staat is goed voor de achtergrond van leifruitbomen....en ja gelukkig had ik al een paar geënte bomen die nog moeten groeien en waarvan ik de vorm zelf kan bepalen. Dat wordt dus een ruitvorm. Daarnaast stonden er buxus planten, die heb ik bij elkaar geplaatst en zal straks dan ook een golvend groene partij vormen langs het oude pad van Friese geeltjes. Een kruidentuin stond op mijn lijstje en wat een geluk dat er een prachtig betonnen tuinornament is blijven staan op een betonnen zuil van de vorige bewoners voor in het midden van de kruidentuin. Tsja en daar hoort een buxushaag bij. En weer laat ik ook daar de ruitvorm terug komen. tsja en dan het bloemenvak, opgaande weefplanten in combinatie met grassen om aan te sluiten bij de Ruterpolder. En wij kunnen ook echt niet zonder een boomgaard, dus weer een aangeplant en wie weet kunnen we met een paar jaar weer als vanouds onder de bomen in een natuurlijke schaduw genieten aan een lange tafel tot in de laatste uurtjes. Terugkijkend op een anderhalf jaar tuinieren hier in IJlst is er al veel gebeurd. Nu moet de natuur de rest doen, wij kunnen nu genieten van de rijkdom, een beetje onkruidvrij houden en vooral leiden maar niet te veel sturen.