Herinnering aan de zomer 2011

Vakanties duren niet een week of een paar dagen, nee ze duren lange tijd voort in je geheugen en reizen met je mee. 

Venetie, Watou, de kust van Belgie en mijn eigen tentoonstelling, en de verbouwing van een juseum met de opening hebben behoorlijk veel tijd genomen. Een heerlijke tijd, genieten van vakanties, de kunst, het land, zijn cultuur, noem maar op. Een lange tijd was het dus ook stil op mijn blog. Maar nu een kleine terugblik als genieter van dit alles, als eerste de herinnering aan de fijne week in Venetie.

Venetie beleven als toerist, betekend dat je in ieder geval de oudste werf van Venetie moet zien waar nog steeds de gondels met de hand gemaakt worden. Ik weet het, ik heb het nu al vele malen gezien, maar het blijft boeien, daar aan de achterzijde van Venetie, daar waar weinig toeristen te vinden zijn, vind je deze bijzondere werf, met stoere mannen, ontblote bovenlijven, hard werkend in de brandende zon.

Het Venetie aan de andere zijde van de Rialto, de zijde waar de Venetianen hun vis en groenten halen op de Vismarkt. Je moet vroeg opstaan om te kunnen genieten van de aanvoer van vis en verse groentes. Een lust voor het oog, kleurrijk, vers, waar de geuren zich vermengen, restauranthouders hun slag slaan en alle eetwaar zorgvuldig gestapeld wordt in prachtige composities.

Venetie, als je daar thuis bent dan zoek je de andere zijde van de stad, de verlaten zijde, daar waar het gewone leven plaats vind. Een kerk is lange tijd ook de schuilplaats van mensen geweest, zij die aan de schaduwzijde leven. Daar op die hoge trappen van de kerk was een schuilplaats gebouwd voor de "zwerf" katten van de buurt. Een veilige haven waar elke dag trouw een hapje eten en drinken klaar staat en een heus poezenhotel.

Daar waar straten en pleinen herinneren aan een ver verleden, door de tijd zijn huid heeft gekregen en resten van iemand, ergens zijn achtergebleven, daar waar tijd, zon, wind en water zijn sporen achter laat, ver verwijderd van de drukke straten vind je de pure schoonheid van het gewone alledaagse leven.

En natuurlijk val je als een blok voor de gewone toeristische plekjes, de vele waterwegen,  vroeg in de ochtend dan kun je genieten van een ontwakend Venetie, ook dan is Venetie verstoken van de vele toeristen , de gondels liggen verwachtingsvol, stil te dobberen in een langzaam ontwakend Venetie.

Overal kom je ze tegen de maskers van Venetie, kramenvol met toeristenmaskers, goedkoop en waarschijnlijk rechtstreeks, made in China. Maar daar waar je goed zoekt vind je de bijzondere werkplaatsen van ware kunstenaars. De maskers worden gemaakt in opdracht voor de bezoekers aan het carnaval van Venetie. Kostbare maskers, speciaal vervaardigd welke maanden vooraf besteld worden.  Een lust om naar te kijken, de grote vakmanschap en ieder exemplaar is uniek. 

s,avonds werden we getrakteerd (dank je Bonny en Japke) op een etentje in de Joodse wijk, Gam-Gam het koosjer restaurant, een geweldige plek aan het water, genieten van de Israelitische keuken. Een wijntje en de dag doornemen en gewoon stil tot je nemen, de langzaam ondergaande zon in het water en de invallende duisternis met een Venetie die sprookjesachtig verlicht wordt, Laveloos van alle indrukken je bed induikelen om sóchtens te genieten van een prachtig appartement voor een week, waar door de luiken de stralende ochtend je tegemoed komt met de geuren van de oleanders, en de bedrijvigheid van de bewolners met het neerhangen van hun was, het gelluid van de stofzuiger en het kloppen van de kleden.

ps, begin weer voorzichtig met enkele berichten, een reactie op een reactie zal toch wel even op zich laten wachten, sorry maar het is weer een eertse stap in blogland.